Σήμερα θα ασχοληθώ με τα δύο πιο πρόσφατα αναγνώσματα μου τα οποία έχουν κοινό γνώρισμα την παγκόσμια αναγνωρισιμότητα και την διαχρονική αξία τους. Αναφέρομαι στο ''Φράνκενσταιν'' της Mary Shelley και στο ''Ταξίδι στο κέντρο της Γης'' του Ιουλίου Βερν.
Το ''Φράνκενσταιν'' είχε χωθεί στη βιβλιοθήκη χωρίς να το καταλάβω, από προσφορά εφημερίδας. Με το που το βρήκα να κάθεται στο ράφι και αναγνώρισα τον τίτλο, στρώθηκα στο διάβασμα! Η ιστορία ακολουθεί έναν νεαρό επιστήμονα, τον Φράνκενσταιν, που εξερευνεί τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου, καταφέρνοντας να δώσει πνοή σε ένα πλάσμα δικής του δημιουργίας, το οποίο συνέθεσε από μέλη πτωμάτων. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου παρουσιάζει το τι ακολούθησε μετά την ''ανάσταση'' του πλάσματος. Δεν προχωράω παρακάτω για να παραμείνει κρυφή η πλοκή για όποιον δεν το έχει διαβάσει! Πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο, όχι τόσο τρομακτικό όσο φιλοσοφικό-τουλαχιστόν για μένα-, με αγωνία και τροφή για σκέψη. Επίσης πολύ μου άρεσε η έκδοση αυτή του βιβλίου (πολύ καλή για προσφορά από εφημερίδα) και ειδικά η εικόνα του εξωφύλλου που παρουσιάζει το πλάσμα! Τώρα δεν μένει παρά μόνο να δω την ταινία, η οποία ελπίζω να είναι τόσο καλή όσο το βιβλίο!
Προχωρόντας στο ''Ταξίδι στο κέντρο της Γης'' έχω να πω ότι πριν διαβάσω Ιούλιο Βερν, τον θεωρούσα πολύ ''κλασικό'' για μένα. Όταν όμως από βαρεμάρα άρχισα να ξεφυλλίζω το συγκεκριμένο, δεν μπορούσα να το αφήσω! Το βιβλίο αναφέρεται στον καθηγητή ορυκτολογίας Λίντενμπροκ, ο οποίος ύστερα από την επίλυση ενός γρίφου για μια διαδρομή που οδηγεί στο κέντρο της Γης, αποφασίζει να την ακολουθήσει ο ίδιος έχοντας μαζί του τον ανηψιό του, Άξελ και έναν Ισλανδό οδηγό, τον Χανς. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και ευκολοδιάβαστο, δεν κουράστηκα στιγμή παρά τις κάμποσες επιστημονικές ονομασίες και περιγραφές, κυρίως για ορυκτά και γεωλογικά στοιχεία που χρησιμοποιεί ο Βερν.
Δύο βιβλία γραμμένα τον 19ο αίωνα, πολύ μπροστά από την εποχή τους, που συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους αγαπούν την λογοτεχνία.
Το ''Φράνκενσταιν'' είχε χωθεί στη βιβλιοθήκη χωρίς να το καταλάβω, από προσφορά εφημερίδας. Με το που το βρήκα να κάθεται στο ράφι και αναγνώρισα τον τίτλο, στρώθηκα στο διάβασμα! Η ιστορία ακολουθεί έναν νεαρό επιστήμονα, τον Φράνκενσταιν, που εξερευνεί τα όρια μεταξύ ζωής και θανάτου, καταφέρνοντας να δώσει πνοή σε ένα πλάσμα δικής του δημιουργίας, το οποίο συνέθεσε από μέλη πτωμάτων. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου παρουσιάζει το τι ακολούθησε μετά την ''ανάσταση'' του πλάσματος. Δεν προχωράω παρακάτω για να παραμείνει κρυφή η πλοκή για όποιον δεν το έχει διαβάσει! Πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο, όχι τόσο τρομακτικό όσο φιλοσοφικό-τουλαχιστόν για μένα-, με αγωνία και τροφή για σκέψη. Επίσης πολύ μου άρεσε η έκδοση αυτή του βιβλίου (πολύ καλή για προσφορά από εφημερίδα) και ειδικά η εικόνα του εξωφύλλου που παρουσιάζει το πλάσμα! Τώρα δεν μένει παρά μόνο να δω την ταινία, η οποία ελπίζω να είναι τόσο καλή όσο το βιβλίο!
Προχωρόντας στο ''Ταξίδι στο κέντρο της Γης'' έχω να πω ότι πριν διαβάσω Ιούλιο Βερν, τον θεωρούσα πολύ ''κλασικό'' για μένα. Όταν όμως από βαρεμάρα άρχισα να ξεφυλλίζω το συγκεκριμένο, δεν μπορούσα να το αφήσω! Το βιβλίο αναφέρεται στον καθηγητή ορυκτολογίας Λίντενμπροκ, ο οποίος ύστερα από την επίλυση ενός γρίφου για μια διαδρομή που οδηγεί στο κέντρο της Γης, αποφασίζει να την ακολουθήσει ο ίδιος έχοντας μαζί του τον ανηψιό του, Άξελ και έναν Ισλανδό οδηγό, τον Χανς. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και ευκολοδιάβαστο, δεν κουράστηκα στιγμή παρά τις κάμποσες επιστημονικές ονομασίες και περιγραφές, κυρίως για ορυκτά και γεωλογικά στοιχεία που χρησιμοποιεί ο Βερν.
Δύο βιβλία γραμμένα τον 19ο αίωνα, πολύ μπροστά από την εποχή τους, που συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους αγαπούν την λογοτεχνία.
Προσωπικά αποφεύγω το διάβασμα βιβλίων αλλα ο τρόπος που γράφεις για τα βιβλία που διαβάζεις με παρακινεί στο να ρίξω μια ματια στα βιβλία που προτείνεις !
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι :)
ΑπάντησηΔιαγραφή