Επιστροφή στη ζωή

  Και ναι, όπως είχα προβλέψει, πραγματοποιήθηκε και δεύτερη επίσκεψη στο Παζάρι της πλατείας Κοτζιά. Αυτή τη φορά πολύ πιο σύντομη γιατί ήξερα ποιοι πάγκοι με ενδιέφεραν, οπότε με το που μπήκα κατευθύνθηκα προς αυτούς και μόνο... Εντάξει, αυτό δεν ήταν και πολύ ειλικρινές, το ομολογώ! Ενοχοποιητικό στοιχείο της "παράκαμψης" μου, το "Η Αφρική κλαίει" του Αλμπέρτο Βάσκεζ Φιγκουέρα, εκδόσεις Δωρικός.

  Η Αφρική αποτελεί για μένα ένα όνειρο ζωής, και μου αρέσει να διαβάζω οτιδήποτε την αφορά, από πληροφορίες για την πανίδα μέχρι βιογραφίες ανθρώπων που ζουν ή έχουν ζήσει εκεί. Καιρό τώρα ήθελα να μιλήσω για ένα συγκλονιστικό βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου και έγινε αμέσως αγαπημένο μου. Το "Επιστροφή στη ζωή" του Ισμαήλ Μπεά, εκδόσεις Κέδρος, είναι μια αυτοβιογραφική μαρτυρία για τον εμφύλιο στη Σιέρα Λεόνε, όπως τον βίωσε στα δώδεκα του χρόνια. Με σκληρές, ρεαλιστικές, ωμές περιγραφές, ο Μπεά  παρουσιάζει στον αναγνώστη την φρίκη του πολέμου, κάνοντάς τον να συνειδητοποιήσει πόσο ασήμαντα φαντάζουν τα μικροπροβλήματα της καθημερινότητάς του. Ξαφνικές επιθέσεις ανταρτών σε χωριά, σφαγές χιλιάδων αθώων ανθρώπων, στρατολόγηση παιδιών και όλα τα φρικιαστικά γεγονότα που συνθέτουν την εικόνα του εμφυλίου μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, δεν με άφησαν να αφήσω το βιβλίο παρά μόνο για να κοιμηθώ.




  Έχοντας αρχίσει την ανάγνωση του "Η Αφρική κλαίει", μπορώ να πω από τις πρώτες σελίδες ότι αν και πραγματεύεται κι αυτό εμφύλιο πόλεμο σε αφρικανικά κράτη, οι περιγραφές και η αφήγηση του Μπεά με κέρδισε περισσότερο λόγω της ωμότητας και της αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο. Αντίθετα ο Φιγκουέρα επιλέγει την αφήγησή σε τρίτο πρόσωπο καθώς δεν βρισκόταν ο ίδιος εκεί αλλά γράφει βάσει μαρτυριών, και χρησιμοποιεί πιο γλαφυρό λόγο κάνοντας χρήση πληθώρας επιθέτων που θα μπορούσαν άνετα να παραλειφθούν. Περισσότερες εντυπώσεις σε μερικές μέρες που θα τελειώσω την ανάγνωση!